تاثیر تمرین مقاومتی بر عوامل انعقادی و فیبرینولیتیک در مردان سالمند غیرفعال

اهداف: عدم تعادل بین فعالیت سیستم‌های انعقاد و فیبرینولیز و مکانیسم‌های تنظیم‌کننده آنها می‌تواند منجر به خون‌ریزی یا بروز لخته شود. در مورد تاثیر فعالیت‌های بدنی منظم بر این سیستم‌ها گزارش‌های متناقضی وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر عوامل انعقادی و فیبرینولیز در مردان سالمند غیرفعال بود. روش‌ها: این پژوهش تجربی در تمام مردان سالم غیرفعال شهرستان سقز با دامنه سنی 70-60 سال انجام گرفت. 16 نمونه مورد مطالعه به روش نمونه‌گیری آسان در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین 12 جلسه تمرینی را طی 4 هفته انجام دادند و گروه کنترل هیچ فعالیتی نداشتند. هر جلسه تمرین شامل 6 حرکت در 3 دور (هر دور 8 تکرار) بود. میزان فیبرینوژن، PT و PTT، D-دایمر و تعداد پلاکت‌های نمونه‌ها قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه‌گیری شد. برای بررسی داده‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS 16 و آزمون‌های Tوابسته و Tمستقل استفاده شد.یافته‌ها: میانگین مقادیر فیبرینوژن، PT، PTT، تعداد پلاکت‌ها و D-دایمر در گروه کنترل در مرحله بعد از تمرین نسبت به قبل از تمرین تغییر معنی‌داری نشان نداد (0/05p). نتیجه‌گیری: تمرین مقاومتی با شدت متوسط سبب کاهش عوامل انعقادی فیبرینوژن، PT، PTT و تعداد پلاکت‌ها و افزایش شاخص فیبرینولیتیک D-دایمر می‌شود که می‌تواند در جلوگیری از ترومبوز در جریان خون موثر باشد.